Problemy z sercem u psa mogą manifestować się na wiele różnych sposobów. Jako opiekunowie, powinniśmy zwracać baczną uwagę na wszelkie zmiany w zachowaniu czworonożnego przyjaciela. Szybszy spadek formy na spacerach, kaszel, czy spadek masy ciała, to tylko niektóre z objawów potencjalnej choroby serca. Mogą one oznaczać także problemy z innymi układami. Jednak widząc jakikolwiek niepokojący objaw, należy udać się do lekarza weterynarii który sprawdzi kondycję serca zwierzęcia za pomocą badania klinicznego, a także badań diagnostycznych i laboratoryjnych. Częstsze kontrole stanu zdrowia układu krążenia są wskazane u ras szczególnie predysponowanych do konkretnych chorób.
Jak mogą manifestować się problemy z sercem u psa?
Do najczęściej obserwowanych objawów chorób serca u psa należą: kaszel, nietolerancja wysiłkowa, omdlenie, siny język, duszność, powiększenie obrysu brzucha, spadek masy ciała lub słaby przyrost masy ciała u szczeniąt. Opiekun przede wszystkim może zauważyć słabszą kondycję fizyczną psa, czyli szybsze męczenie się na spacerach, mniejszą chęć do zabawy czy też dłuższy odpoczynek. W wielu chorobach serca pojawia się kaszel, choć opiekunowie zwykle nie łączą go z chorobą serca. Bardziej uważni mogą też zaobserwować szybszy oddech psa w spoczynku, często powyżej 30 oddechów na minutę, czy też szybszą pracę serca. W niektórych przypadkach u czworonoga mogą pojawić się omdlenia po wysiłku czy też po napadzie duszności i kaszlu. Wymienione objawy mogą pojawiać się także w innych chorobach, dlatego tak ważne są regularne wizyty profilaktyczne, na których należy zgłosić lekarzowi weterynarii wszystkie niepokojące sytuacje i nasze obserwacje. Lekarz może je zweryfikować w badaniu klinicznym i ewentualnie zlecić badania dodatkowe takie, jak RTG klatki piersiowej, EKG czy badanie echokardiograficzne.
Rodzaje chorób serca u psa
Choroby serca, możemy podzielić na: wrodzone oraz nabyte. Wśród tych pierwszych najczęściej występuje przetrwały przewód tętniczy Botala (PDA), wada wrodzona, która odpowiednio wcześnie wykryta jest całkowicie wyleczalna. Co prawda trzeba psa poddać zabiegowi operacyjnemu, jednak skuteczność tych zabiegów jest wysoka, zwłaszcza w pierwszych 6 miesiącach życia. Jeśli nie podejmie się postępowania terapeutycznego później niestety rozwijają się zmiany często nieodwracalne i wielu z tych psów nie udaje się wyleczyć. Oprócz tego można wyróżnić podzastawkowe zwężenie aorty, zwężenie tętnicy płucnej, ubytki w przegrodzie międzykomorowej lub międzyprzedsionkowej oraz dysplazję zastawki mitralnej lub trójdzielnej. Natomiast do nabytych chorób serca kwalifikuje się m.in. przewlekłą chorobę zastawki mitralnej oraz zastawki trójdzielnej. Doprowadza ona do niedomykalności zastawki mitralnej, a czasem także trójdzielnej, co z kolei prowadzi do powiększenia jam serca i rozwoju niewydolności serca. W przypadku nieleczenia tej choroby dochodzi często do wystąpienia obrzęku płuc i śmierci zwierzęcia. Wiele ras psów jest predysponowana do konkretnych chorób. Rasy predysponowane do endokardiozy to: jamnik, cavalier king charles spaniel, sznaucer miniaturowy, shih tzu, yorkshire terrier. U psów ras dużych i olbrzymich dominującą chorobą jest kardiomiopatia rozstrzeniowa, prowadząca do niewydolności serca i niestety śmierci zwierzęcia. We wszystkich przypadkach ważne są badania profilaktyczne. Pozwalają wykryć chorobę we wczesnych stadiach, a tym samym wydłużyć życie i poprawić jego jakość.
Diagnoza nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu sercowo – naczyniowego
Wstępnie kondycję serca można ocenić podczas badania klinicznego poprzez osłuchiwanie. Jednak do precyzyjnej oceny wymagane są specjalistyczne badania diagnostyczne tj.: badanie echokardiograficzne (ECHO serca), badanie elektrokardiograficzne (EKG). Pomocne są także badania uzupełniające tj. badanie radiologiczne klatki piersiowej i pomiar obwodowego ciśnienia krwi.
Rola diety w profilaktyce chorób serca
Rola diety w chorobach serca, a zwłaszcza w chorobie zwyrodnieniowej zastawki mitralnej jest bardzo ważna. Postępowanie dietetyczne może być prowadzone wyłącznie z prowadzącym lekarzem weterynarii. Nie powinno się samodzielnie wdrażać w życie diet dotyczących konkretnych schorzeń, eliminując bądź zwiększając ilość danego składnika diety samodzielnie możemy bowiem zaszkodzić naszemu zwierzakowi mając przecież dobre intencje.
